Antonia Versteeg,
Dialyseverpleegkundige

Als verpleegkundige kom je in aanraking met een zeer diverse groep patiënten. Het is een uitdagende, maar zeer dankbare baan waarin je een verschil kunt maken in het leven van anderen. In dit ervaringsverhaal vertelt Antonia over haar beroep en de keuze om te detacheren bij Koraal.

Antonia werkt al 32 jaar als verpleegkundige waarvan de laatste 9 jaar als dialyseverpleegkundige en is dus een echte zorgtopper 💪🧑‍⚕️!

Van bloedfobie naar zorgverlening

Ik wist al heel jong dat ik de zorg in wilde, dat leek mij gewoon het mooiste wat er was, waarom? Geen idee, ik had toen nog weinig te maken met zieke mensen. En er was nog een probleem dat ik moest oplossen: ik viel flauw als ik bloed zag! Gelukkig was dat probleem over toen ik de leeftijd had om daadwerkelijk voor de zorg te kiezen! Ik kon best goed leren en met een atheneumdiploma op zak werd ik nergens in de ziekenhuizen aangenomen om de opleiding te kunnen doen. Gelukkig was er inmiddels een HBO-V waar ik wel werd aangenomen en zo begon mijn weg in de zorg.

Keuze voor detachering

In de tijd dat ik mijn diploma haalde was er nog geen tekort aan verpleegkundigen en vond je niet zomaar een baan. Tijdens mijn laatste jaar HBO-V was ik voor de weekenden en vakanties gevraagd om te komen werken op een van mijn stageplekken in de gehandicaptenzorg. Ik kreeg daar mijn eerste baan. Maar na een tijdje wilde ik meer zien van de gezondheidszorg en vond ik een baan op de interne afdeling waar ik ontzettend veel geleerd heb. Eigenlijk heb ik nooit ergens langer dan 2-3 jaar gezeten, altijd op zoek naar iets anders, naar afwisseling, drang om te leren en te ontwikkelen. En zo heb ik vele facetten van de gezondheidszorg gezien. Tot ik als wijkverpleegkundige in aanraking kwam met thuisdialyse. Na een kleine omweg kreeg ik de kans om de opleiding te doen. Ik begon in een perifeer ziekenhuis, maar ook hier wilde ik verder kijken en kreeg uiteindelijk in een academisch ziekenhuis de kans om me verder te ontwikkelen. Wat ik deed lijkt eigenlijk wel op detacheren! Steeds op een andere plek werken en nieuwe dingen leren!

Warm en fijn gevoel bij Koraal

Door het overlijden van mijn partner in 2018, was ik het vertrouwen in de medische wereld kwijt. Mijn wereld waarin ik mij thuis voelde, voelde ineens niet meer goed, door wat er gebeurd was, voelde het als falen denk ik. In deze periode kwam ik in contact met Koraal. Hier had ik een warm en fijn gevoel, fijne gesprekken en mocht ik gewoon mezelf zijn. Zo leerde ik dat ik wel degelijk in de zorg thuis hoor. Toen besloot ik om bij Koraal te gaan werken als gedetacheerde. Dat was in 2019.

Waarom zou je iemand aanraden om te detacheren?

Detacheren is eigenlijk jezelf uitdagen om te leren en aan te passen. Voordeel vind ik de leaseauto, de kans om bijscholingen te doen die ik belangrijk vind (krijgen van Koraal een budget die je zelf mag besteden aan scholing) en de vrijheid om na een bepaalde tijd te zeggen dat je een nieuwe uitdaging nodig hebt.

Detacheren is iets dat bij je past of niet. Het vraagt ook wat van je omdat je regelmatig van werkplek verandert en het vraagt je om aan te passen; andere manier van werken, andere protocollen, andere mensen. Het geeft je wel een aardige vrijheid; zeker als je parttime wilt werken en diensten op wilt lossen. Het geeft je de vrijheid om te ontwikkelen en leren.

Mooiste herinnering in de zorg

Als je meer dan 30 jaar in de zorg werkt dan zijn de mooie en intense momenten die je beleeft teveel om op te noemen! Verplegen doe ik met passie en plezier, met mijn hart en mijn verstand. Op de dialyse komen de patiënten 3x per week en bouw je een band op en deel je vele mooie maar zeker ook verdrietige momenten. Dat ik er voor deze mensen mag zijn, dat ze mij mee laten lopen op dit stukje weg in hun leven, dat is zo bijzonder, daar doe ik het voor.

Daarnaast zijn voor mij mooie momenten als de studenten die ik begeleid hun diploma halen en blijkt dat ik mijn kennis op een goede manier door heb kunnen geven! Daar doe ik het voor.